Til hamingju Ísland!

Nú eru liðin 200 ár frá fæðingu Jónasar Hallgrímssonar. Það var ótrúlega miklu markverðu sem hann kom í verk á þeim 37 árum sem hann lifði. En skyldi hann nokkurntíma hafa gert sér grein fyrir því hvað hann átti eftir að hafa djúpstæð áhrif á þá Íslendinga sem á eftir komu?

Í upphafslínu Hulduljóða eftir Jónas segir hann "Skáld er ég ei en huldukonan kallar". Þetta var ekki mikið sjálfshól sem hann hefði svo vel getað leyft sér sem mesta ljóðskáld þjóðarinnar. Í öðru kvæði sem hann semur undir lok ævi sinnar segir hann "Veit ég af stuttri stundarbið/stefin mín engir finna".

Mikið held ég að hann hefði glaðst hefði hann upplifað það sem nafn hans hefur skilað í hugum þeirra sem á eftir komu. Má þar nefna Atla Heimi, Pál Valsson, Megas og fleiri og fleiri.

 Nú segi ég eins og Silvía: Til hamingju Ísland!